In zijn nieuwste boek vertelt Jeroen Terlingen hoe 65.000 ‘Oostenrijkse bleekneusjes’ na de Eerste Wereldoorlog naar Nederland werden gehaald. Het weeskind Liesl Kaltofen was één van hen. In “‘Ik heet Lies!’ De vergeten geschiedenis van de Hollandkinder” beschrijft Terlingen hoe het meisje met open armen werd ontvangen bij een katholieke familie in Utrecht.
De verschillen met deze tijd vallen op: er werd zowat gevochten om de kinderen, zo welkom waren ze. Maar ook de parallellen: rond de Tweede Wereldoorlog was Lies, die in Nederland was gebleven, weer ‘de buitenlander’. Ook al was ze inmiddels langer in Nederland dan ze ooit in Oostenrijk had gewoond, ze bleef ‘die moffin’.

Het levensverhaal van Liesl Kaltofen vormt de rode draad in de chaotische ontwikkeling van Europa in de vorige eeuw. Haar geboorteplaats Oberleutensdorf veranderde vier keer van nationaliteit. In Nederland voerden charitatieve zuilen strijd over de hoofden van de Hollandkinder heen om zieltjes te winnen en elkaar te overtreffen in menslievendheid.

Door zichzelf te blijven – tolerant, weetgierig, ondernemend – slaagde Liesl erin om haar immigratie tot een succes te maken. Zij werd Lies. De vier verschillende klanken van de letter a in het woord ‘aantwoordapperoat’ sprak zij beter uit dan menige Utrechter. Tegelijkertijd droeg ze de liefde voor de historie en cultuur van het voormalige Habsburgse Rijk over op haar kinderen en kleinkinderen.

‘Ik heet Lies!’ De vergeten geschiedenis van de Hollandkinder door Jeroen Terlingen is uitgegeven door Uitgeverij Aspekt in Soesterberg, 2024.